Walking by the river [Bindy]

Queen sprong tegen het bed aan, was ze nu bang of had ze honger? "Komaan Fikkie, vind je bloed soms lekker ruiken?" Hij trok het hondje van het bed weg en zette het in z'n mand, hopelijk bleef ie daar stil. "Ik heb wel wat moeite moeten doen om zijn ader te vinden, geloof me, met je tanden door zo veel vet heen boren." Hij grijnsde en keek naar de twee lijken, hij was inmiddels gewend doden te zien. Toen Bindy begon over Sara's hartaanval zuchtte hij: "Ze was a een schijtluis of b jaloers op je." Hij keek geamuseerd naar de twee en keek toen van Queen naar Bindy.

Bindy keek naar Queen en zei: 'We moeten haar goed verzorgen, want ze is zwanger en we moeten altijd voorzichtig en lief zijn tegen zwangere wezens.' Ze grijnsde en zei toen: 'Zou een hond mensenvlees lusten?' Ze besloot het te proberen en liep naar het lijk van Wim. Ze scheurde een stuk vlees van de arm af en liep naar Queen. Bindy legde het stuk vlees voor Queen en die besnuffelde het nieuwsgierig. Al snel won haar honger van al het andere en zette ze haar tandjes in het vlees. Na een paar minuten had het kleine beest het volledige stuk vlees naar binnen geschrokt. Ze ging opgerold liggen in haar mand en al snel hoorde Bindy een licht gesnurk. Bindy lachtte stilletjes en draaide zich toen naar Andrew. Ze zei : 'Over wat je daarnet zei, waarom zou Sara jaloers zijn op mij? Omdat ik haar kan vermoorden en zij mij niet? Ze heeft, oeps, had alles wat ze kan dromen, een rijke man, een carrière, een leven. Al zal ik in haar ogen een mooi wezen geweest zijn, ze wil zelf écht geen vampier zijn, als ze zou weten wat dat inhoudt.'

"Dat denk jij. Dan zou ze misschien mooi zijn en eeuwig leven." Hij lachtte kort en keek naar Queen, het was dus wel waar dat ze zwanger was. "Ik ben benieuwd waar die pinkaart van Wim ligt." Hij herhaalde in zijn hoofd de code '1382, 1382, 1382.' hij grabbelde een balpen van het nachtkastje en schreef het in zijn handpalm. "Ik ga even het huis verkennen. Ga je mee?" Hij bood haar zijn hand aan en liep de grote gang weer op.

Bindy luisterde naar Andrew en antwoordde: 'Misschien, maar als ze zou weten dat je moet leven met een altijd aanwezige keelpijn en als ze zou weten dat er vampiers als Mide bestaan, zou ze wel snel van gedachten veranderen. Tenzij ze zo oppervlakkig is dat ze schoonheid boven het 'geen pijn hebben' en het 'niet altijd verborgen moeten leven' kiest. Maar dat zullen we nooit weten.' Ze grijnsde toen Andrew begon over de bankkaart: 'Volgens mij moet die ergens in de buurt van een portefeuille liggen of in een kluis, als hij erg op zijn veiligheid staat.' Ze gaf hem een hand en zei: 'Natuurlijk ga ik mee. Ik wil dit huis ook wel een keer volledig bezichtigen.' Ze liep achter hem de deur uit en wachte tot hij zou beslissen waar ze zouden beginnen.

Hij keek naar de gigantische gang: 'Jij kan gebruik maken van de kleren van Sara. Ik vrees dat die van Wim mij veels te groot zullen zijn.' Hij liep naar de fitnesszaal. Daar lagen tal van DVD's en een van de tientallen flatscreens dat er in het huis hingen. Hij zette het aan, het waren oefeningen van 'Hoe word ik slank in een flits?' Hij drukte op het rode knopje. "Niets leuks hier." Hij opende geamuseerd de deur. "Misschien op zolder?" Er was hier toch lekker veel te zien. Hij opende de deur van de deur en liep de trap op. Hij wierp een blik achter zich naar Bindy. "Kom je?"

Bindy luisterde naar Andrew en antwoordde: 'Ik zal straks eens kijken of ik iets leuks vind in Sara's kleerkast. En ik denk ook dat Wim kleren net iets te groot gaan zijn, tenzij hij zijn kleren tien maten te klein koopt.' Ze volgde hem naar de fitnesszaal en keek nieuwsgierig naar het beeldscherm. Ze grijnsde toen ze las hoe de lessen noemden en zei: 'Die dvd's kan je beter niet kopen. Als je naar Wim kijkt, zie je zo dat ze niet werken.' Ze liep achter Andrew de deur uit en zei: 'Denk je iets interessants te vinden op zolder?' Ze bleef staan om een schilderij beter te bekijken, het was een strand met een mooie zonsondergang. Ze hoorde Andrew roepen en antwoordde: 'Ik kom al.' Ze snelde de trap op en bleef naast Andrew staan. Ze keek rond en zei: 'Zie je iets interessant?'

Andrew grijnsde "Het enige interessante hier staat naast me." En keek plagend naar Bindy, "We zullen eens kijken. In de hoek lag het vol met oude chichuahua (Ik kan het nog steeds niet schrijven ) spulletjes. Er was een kleine kluis in de schouwgebouwd, benieuwd liep hij ernaartoe. "Verdomd, ik ben hem vergeten het kluisnummer te vragen." Hij keek naar de kluis, "Kan jij kluizen kraken?" Hij probeerde tevergeefs een paar nummers. "We kunnen wel nog iets anders doen." Hij maakte een vuist en mepte een vijftal keer op het deurtje tot het slot het begaf. "Tjonge sterk ijzer man." De schrammen op zijn handen verdwenen al en hij trok het open. Hij floot, "Man, ze zijn écht wel rijk, moet je kijken." Hij pakte een stapeltje biljetten van honderd euro eruit. "Nou Bindy, je hoeft zelfs geen kleren meer van Sara te stelen." Hij stapte achteruit weg van het kluisje en botste bijna tegen een vaas op. Die wankelde vervaarlijk en viel met veel lawaai op de grond. "Okée, toegegeven ik ben wel een debiel." Hij schopte een scherf met veel lawaai tegen de muur en keek naar Bindy. Plotseling wist hij niets meer te zeggen. Hij prutste aan de zoom van z'n tshirt. "Zijn je kleren nog nat?" Het was een nogal stomme vraag. Dromerig keek hij Bindy een poos aan. Oh my god, ze was erg knap, zelfs in het pikkedonker zag je dat. "Heb je nog dorst?" Mompelde hij, hij keek naar haar lippen die nog een beetje rood van het bloed waren. Dat was vast ook bij hem, maar het maakte hem erg onzeker. Hij wist niet wat Bindy van hem moest denken. Misschien vond ze hem wel raar. Hij wachtte even, hij had echt wel zin om haar te knuffelen, te zoenen. Maar het mocht niet eindigen zoals bij Than, want dan was hij haar zo kwijt.

Bindy moest glimlachen om Andrews opmerking. Ze keek de kamer rond en zag de ingebouwde kluis ook. Ze volgde Andrew naar de kluis en antwoordde grijnzend: 'Ja, ik kan kluizen kraken. Maar dan letterlijk, niet op de manier die jij bedoelt.' Ze keek hoe hij de kluis openmepte. Ze zou kunnen geholpen hebben, maar ze liet het aan Andrew over. Ze zei, toen Andrew het geld uit de kluis nam: 'Tja, maar zelfs al het geld van de wereld beschermt je niet tegen ziektes of vampieren.' Ze grijnsde en ging verder: 'En trouwens, nu Sara dood is, is het geen stelen meer. Ik zie het eerder als hergebruiken.' Ze zag dat Andrew bijna tegen de vaas liep en verwachtte dat hij de vaas weer ging opvangen. Ze was dan ook verbaasd, toen ze de vaas op de grond zag vallen. Ze zei grijnzend: 'Een debiel ben je niet, je bent alleen een beetje onhandig voor een vampier. Maar probeer een beetje stil te zijn, ik heb geen zin om de volledige straat te moeten uitmoorden.' Ze bestudeerde zijn gezicht terwijl ze wachtte op een reactie. Toen hij vroeg naar haar kleren, antwoordde ze: 'Ze zijn zo goed als droog. Jouw kleren niet misschien?' Ze werd zenuwachtig van zijn gefriemel en wou er net iets op zeggen, toen hij vroeg naar haar dorst. Ze antwoordde: 'Gaat wel, niks onbedwingbaar.' Toen liep ze naar Andrew en nam zijn polsen in een houdgreep. Ze bracht haar lippen naar zijn oor en fluisterde: 'Stop toch eens met dat nerveus gefriemel. Je maakt me nog helemaal gek.' Opeens nam ze een beslissing en liet Andrews polsen los, ging op haar tenen staan, ze was iets kleiner dan hij, en legde haar armen in zijn nek. Ze bracht haar hoofd naar het zijne en kuste zacht zijn lippen.

Andrew keek geïrriteerd naar de grond, plotseling kwam Bindy naar hem toe. En ze vroeg hem of hij wou ophouden met friemelen. Hij keek haar kort aan en grijnsde "Tuurlijk." Toen deed Bindy iets dat hij niet verwacht had. Ze stond op haar tenen en kuste hem, dat had hij zelfs niet durven hopen. Hij was nogal geschrokken maar hij vond het niet erg. Hij zoende haar zachtjes terug. "En dan maak ik jou gek." Zei hij pesterig, gewoon naar Bindy kijken kon hij al niet meer normaal en nu ze hem gezoend had was dat nog erger, hij voelde zich... Nou ja, ongelofelijk verliefd. Wie zij er dat een vampier geen emoties kan hebben?

Bindy hield haar hoofd een beetje naar achter, maar liet haar armen in z'n nek liggen. Ze glimlachtte gelukzalig en zei: 'Je maakt me verschrikkelijk gek. Je laat me dingen voelen die ik helemaal niet hoor te kunnen voelen.' Ze trok hem weer dichter tegen haar aan en kuste hem opnieuw, minder voorzichtig dit keer.