Walking by the river [Bindy]

Andrew rende door Lunaria, hij werd misselijk van het idee dat er een oorlog kwam, hij was niet bang voor de oorlog of de wolven maar voor iets anders. Onderweg had hij enkele hazen uit een hol gepakt, het was een goede dorstlesser alleen had hij de diertjes nog niet aangeraakt. Hij hoorde het gekabbel van een beek die eindigde in het geruis van de waterval. Het water scheen slapjes in de zon, het was schemerduister en perfect. De zon gaf nog een beetje licht en zorgde ervoor dat er veel prooien waren maar de zon ook niet schadelijk voor hem. Hij zuchtte en zette zich bij het water.

Bindy slenterde door het bos, op zoek naar afleiding. Ze klom in een grote boom en keek uit over het bos. Ze zag een moederhert met 2 jonkies drinken bij een beekje. Ze besloot iets te eten en klom snel naar beneden. Ze rende naar de beek maar toen ze er aan kwam, zag ze een bloedspoor en rook ze een vieze wolvengeur. Bindy baalde, moest er net nu een wolf honger hebben. Ze keek rond en zocht een nieuwe afleiding. Ze besloot het beekje te volgen tot aan de watervallen. Ze volgde het beekje op een mensentempo maar, toen ze een bekende geur opving, versnelde ze naar een vampierentempo. Al snel zag ze de gestalte van Andrew en ze vertraagde weer. Ze liep naar Andrew toe en zette zich op de grond naast hem. Ze zei met een glimlach: 'Hey Andrew. Begin je je weg al te vinden in Lunaria?'

Andrew prutste aan het oor van een haas, hij had écht geen honger. Toen hij een bekende geur rook keek hij blij op, net toen hij wou omkijken hoorde hij de stem van Bindy. Hij draaide zich om en keek naar haar. "Hee, Bindy, ik geloof dat ik nog niet ben verloren gelopen, dus dat is een goed begin niet?" Hij legde het konijn neer. "Wil je het hebben?" Het klonk als een drugsdealer maar hij kon er zelf niets meer mee doen. Zuchtend keek hij naar de beek, "Ik rook daarstraks wolven." Even dacht hij aan die heerlijke smaak. "Dat is het stomste aan Lunaria, je mag de wolven met geen vinger aanraken, net nou als dat m'n lievelingseten is." Hij grijnsde bij de gedachte aan de oorlog. "Buiten mens natuurlijk." Voegde hij er vluchtig aan toe, "Die wolven lopen ons voorbij alsof wij angst voor hén moeten hebben..."

Bindy luisterde terwijl ze over het water uitkeek. Toen Andrew uitgepraat was, antwoordde ze: 'Dat is al een heel goed begin. Maar je mag het konijn houden, ik heb geen grote honger.' Ze gaf hem het konijn terug en ging verder:'Ik heb niet echt een probleem met het 'niet eten van wolven', voor mij stinken ze. En het is mij ook al opgevallen dat ze neerbuigend naar ons, vampiers, kijken. Alsof ze ons even snel gaan verslaan.' Bindy luisterde naar het geruis van de waterval die even verderop was. 'Maar hoelang ben je eigenlijk al een vampier?' zei ze terwijl ze Andrew aankeek.

Hij rekende even "Mmm, nu 77 jaar." Hij glimlachte "Vorig jaar ben ik 100 geworden, niet slecht he?" Hij glimlachte opnieuw en legde het haasje achter hem. "Maarreehm, ik denk dat het vanzelfsprekend is dat ik je nu vraag hoe lang jij vampier bent." Hij sprong op en lie^p in de rivier, vlakbij de waterval was de stroming ongelofelijk sterk, hij vroeg zich af hoe diep hij zou kunnen gaan. Hij stond nu vlakbij de oever en met zijn knieen tot in het water. "Ik kreeg zo'n opwelling om het water in te gaan." Zei hij grijnsend, "Je komt me toch wel vergezellen he?"

Bindy lachtte: 'Ja, ik denk dat dat inderdaad vanzelfsprekend is.' Ze deed haar grijze trui uit en legde hem opzij. 'Maar als je het echt wil weten', ging ze verder, 'ik ben al 90 jaar vampier, was 18 jaar mens en ben dus al 108 jaar op deze planeet.' Toen Andrew opsprong, kwam ze ook recht. Ze keek wat hij aan het doen was en zei: 'Waarom loop je nu de rivier in?' Toen hij vroeg of ze ook in het water kwam, dacht ze even na en schopte toen haar schoenen uit. Ze zei verklarend: 'Het zijn mijn favo schoenen en als je er mee in de rivier wandelt, zijn ze kapot.' Ze stapte op blote voeten het water in en keek hoe het water een paar centimeter boven haar knieën klotste. Toen draaide ze zich naar Andrew en vroeg: 'Wat ben je nu eigenlijk exact van plan?'

Hij lachtte "Jij bent dus oud, nou ja ik ben wel langer mens geweest als ik daarmee kan opscheppen." Hij draaide zich naar Bindy, "Ik heb geen bepaalde uitleg waarom ik in het water ben gegaan, het alleszinds leuker dan land." Hij genoot ervan om een vampier te zijn hij kon dan ook veel meer. "Dit is trouwens de enige Mide-vrije plek, geniet ervan!" Hij keek naar Bindy, Mide zou nooit in water lopen, misschien om stoer te doen maar het zou haar niet aanstaan. "Maar kom, Mide is niet het leukste gespreksonderwerp, best saai... Vertel eens wat over jezelf, eigenlijk ken ik je nog niet goed ik weet alleen dat je Bindy heet."

Ze glimlachtte en zei: 'Mmm, de enige Mide-vrije plek, klinkt goed!' Ze stapte verder tot het water tot aan haar heupen kwam. Ze draaide zich naar Andrew en zuchtte: 'Over mezelf. Wat wil je dan weten? Ik ben gebeten door een egoïstisch vampier, Alva, die gezelschap nodig had. Ik heb 40 jaar met hem geleefd, omdat het makkelijker was tijdens de jacht. Op een dag ben ik hem kwijtgeraakt en ik mis hem niet. Ik jaag het liefst op mensen en vind het leuk om ze bang te maken voor ik ze dood. Ik heb geen gave, dat is één van de redenen dat Mide mijn minderwaardig vindt.' Ze glimlachtte en zei: 'Als je geen vragen meer hebt, is het nu aan jou.'

Andrew lachtte: "Oké dat was zo'n beetje 'Bindy's leven in een notendop'." Hij wachtte even, "Ik weet niet of het mijne even interessant is. Er liep een groep jongens voortdurend bij ons in de achterbuurt, ik zat me vaak te vervelen en op een dag ging ik met hen mee, ik vond ze wel oké en dat werden dus mijn 'vrienden'. Op een dag zei m'n vader dat ik niet meer met ze mocht omgaan omdat dat slecht was voor me, ik ben toen 'snachts naar hen toegegaan en heb nog net gezien hoe ze kostelijk m'n hond aan het leegzuigen waren. Om een of andere reden hebben ze mij niet gedood, toen ik een vampier was ben ik gevlucht, ik ben in praktisch alle landen geweest en strandde in Lunaria." Hij grijnsde "Dat was het zo'n beetje." Hij liet het verhaal van Bindy in z'n hoofd afspelen, er schoot hem iets te binnen. "Heb jij eigenlijk iets met Than?"

Bindy luisterde geïnteresseerd naar Andrews verhaal. Ze keek Andrew verbaasd aan toen hij zijn vraag stelde en zei: 'Nee, ik heb niks met Than. Waarom denk je dat?' Ze onderdrukte een rilling van walging. Opeens schoot haar hand vooruit en toen ze hem uit het water haalde, had ze een grote vis vast. Ze stak hem omhoog en zei: 'Eigenlijk zou een vampier even goed in het water kunnen leven. Als het tenminste niet onmogelijk was om iets leeg te zuigen onder water.' Ze lachtte, liet de vis weer in het water vallen en keek hoe de vis maakte dat hij weg was.

Andrew haalde zijn schouders op "Hij doet zo bezitterig over je." en dat was niet gelogen, Than wierp hem altijd vuile blikken en had hem een keer opzij geduwd. Hij keek naar een glibberige vis, hij kreeg commentaar op Bindy haar stelling. "Eigenlijk niet, we zien minder goed onder water, plus dat de water de zonnestralen vergroot onder water, geef mij maar land, onder water ben ik zo sloom én ik hoor niets." Hij lachtte en glibberde over een van de stenen hij verllor zijn evenwicht en belandde in het ondiepe water. Hij proestte het uit en zag alle vissen wegzwemmen, hij krabbelde overeind en haalde een vis uit zijn mouw, "Iemand zin in forel?"

Bindy zuchtte en zei: 'Than is een machovampier die denkt dat elke vrouwelijke mens en vampier verliefd op hem is. Ik geloof dat hij kwaad is omdat dat bij mij niet zo is.' Ze keek Andrew aan en antwoordde: 'Het zien onder water is niet zo erg, we zien nog altijd beter dan andere soorten. De zon vindt ik ook geen probleem. En het horen, dat is er juist zo prachtig aan, je krijgt rust en stilte.' Ze keek verlangend naar het water. 'Dat mis ik soms zo erg, de rust en stilte, het is nooit stil in je hoofd.' Ze keek op en zag Andrew onderuit gaan. Ze proestte het uit van het lachen en antwoordde: 'Nee, dank je. Ik heb geen zin in vis.'

Andrew glimlachte : "Geloof me, als je onder water leeft en ik kom voorbij zal het niet zo rustig zijn." Hij kneep de zoom van z'n shirt uit. "Maar misschien kan je die stilte maken." Hij wachtte even kort en zei toen: "Hier beneden de watervallen is een meer, die uitgeeft op de rivier, het enige wat je moet doen is springen van de waterval." Hij keek even naar Bindy, aangezien een vampier daar niet kon van sterven. "Kom." hij trok haar richting de waterval en lette goed op dat hij niet zou vallen. "Kom nou."

Bindy lag in een deuk, ze antwoordde al lachend: 'Dat geloof ik, ja. Als jij voorbij komt, is het alsof er een olifant in het water valt. Niet lullig bedoelt.' Ze hield haar adem en probeerde weer serieus te worden. Na enkele seconden had ze zichzelf weer volledig onder controle. Ze keek Andrew aan en zei: 'Ik denk niet dat dat heel erg stil gaat zijn. Maar ik zal het proberen, op voorwaarde dat jij het ook doet.' Ze liet zich meetrekken naar de watervallen.

Andrew grijnsde, "Ik dacht meer aan een nijlpaard, olifanten geven de voorkeur niet zo aan het land, maar jou voorstel van een olifant vind ik ook niet mis." Hij grijnsde en ging aan de rand van de waterval staan, hij kon tegen de stroming maar hield een steen vast om houvast te vinden tegen de steentje die onder zijn voeten verdwenen. Hij kuchtte, het was zeker een vrije val van 20 meter, zalig! Hij pakte Bindy's hand, als hij sprong trok hij haar wel mee. "Klaar?" Zei hij met een klein grijnsje. Hij nam een kleine aanloop en sprong de waterval af, Bindy hem achterna, het voelde geweldig om even geen grond onder je voeten te hebben maar ook een beetje eng. Ze vloog naar beneden en voelde het water, met een kleine plons viel hij het water in, dat was wel stil voor een nijlpaard. Bindy had gelijk, onder water konden ze nog redelijk goed zien, door de kracht van de val ging hij heel diep en bereikte de bodem, het was er vol met algen en zelfs spullen die ooit in het meer waren gegooid. En helaas veel vissen die wééral vluchtten voor hem. Maar zelfs onder water was het niet stil en het kwam deze keer niet door hem, de bewegingen van de vissen en de kleine belletjes die uit hun mond kwamen. Het aakte allemaal geluid. Hij keek naar boven en zag zwakken zonnestralen door het water dringen, het was best mooi om te zien. Toen gingen zijn gedachten in een flits naar Bindy, hij keek rond zich heen om haar te vinden.

Bindy liet zich meetrekken en luisterde ondertussen naar Andrews olifanten-nijlpaardentheorie. Toen ze aan de rand van de waterval stond, maakte ze zich klaar om te duiken. Ze liet Andrew haar hand vastnemen en dook hem achterna. Zodra ze in de lucht was, liet ze zijn hand los en genoot van het gevoel van vrijheid. Het water kwam veel te snel dichterbij. Ze dook elegant met haar hoofd eerst het water in en keek hoe de vissen maakten dat ze wegkwamen. Ze zwom wat rond terwijl ze bedacht hoe heerlijk het onder water was. Toen besloot ze Andrew te zoeken en zwom naar de plaats waar ze hem het water had zien in duiken. Al snel zag ze hem. Ze zag hem naar boven kijken en als vanzelf ging haar blik ook naar boven. Ze zag hoe het laatste zonlicht probeerde door het water te dringen. Ze zwom dichter en toen hij haar zag, schonk ze hem een brede grijns.

Andrew richtte zijn blik weer naar beneden en zag Bindy naar hem grijnzen, hij glimalchte naar haar en zijn mond vormde: "Geen geluid..." Maar er kwawen enkel een paar belletjes uit zijn mond. Toch vermoedde hij dat de boodschap duidelijk overkwam. Hij keek weer even naar boven en dook toen pesterig even naar de bodem waar hij wat slib nam en een wolk maakte, nu was hij even niet zichtbaar, als een klein kind lachtte hij en kwam vlak achter Bindy zwemmen. Hij legde een hand op haar schouder om haar even te laten schrikken.

Bindy keek hoe Andrew iets probeerde te zeggen. Ze probeerde te liplezen en kwam tot: Gee elui. Ze kwam tot de conclusie dat het 'geen geluid' betekende. Ze keek vragend naar Andrew toen hij opeens slib nam en zichzelf liet verdwijnen achter een wolk. Ze wachtte tot de wolk optrok en zag toen dat Andrew weg was. Ze wou om zich heen kijken toen ze een hand op haar schouder voelde. Ze keek naar Andrew en maakte een halve koprol zodat ze naar hem toe gedraaid was. Toen dook zich onder hem door en zwom ze langs zijn benen boven hem. Toen ze vlak boven hem zwom, duwde ze hem naar beneden zodat hij op de bodem lag.

Hij keek naar Bindy die naar boven zwom, net toen hij zoch afvroeg wat ze deed duwde ze hem naar de bodem, hij lachte een of andere onderwaterlach en bespeurde de bodem, naast slijmerige algen en oude spullen was er niet veel. Hij ducde zich af aan de grond en ging naar het wateroppervlak, hij had de neiging om naar adem te happen maar wist dat hij dat niet nodig had, toen pas had hij door dat er een stukje wier in zijn haar hing. Hij haalde het eraf en dook naar onderen waar was Bindy. Toen hij haar vond trok hij pesterig aan haar been en duwde haar met z'n bijde handen tegen de bodem. Hij maakte een grijns die zei: "Haha." Met zijn twee handen op haar schouders duwde hij haar tegen de bodem en liet haar toen los met een grijnsje.

Bindy volgde Andrew met haar ogen. Ze keek hoe hij een sliert wier uit zijn haar haalde. Dat bracht haar op een idee. Grijnzend dook ze naar de bodem en trok een paar stukken wier uit. Ze verstopte het wier in haar vuist. Toen Andrew haar op de bodem duwde, trok ze nog wat wier mee. Nadat hij haar losliet, zwom ze met een onschuldige glimlach naar hem toe. Ze zwom tot vlak voor Andrew en bracht haar hand naar zijn haar. Ze wreef al het wier door zijn haar zodat hij het er één voor één uit zou moeten halen. Ze zwom snel weg en trok zich op het land. Ze ging op de stenen achter de waterval zitten zodat een toevallig voorbijganger haar niet zou zien.

Andrew keek afwachtend naar Bindy, was ze iets van plan? Net toen hij dacht van niet zag hij hoe ze uithaalde naar hem en een heleboel groene slijmsliertjes in zijn haar groef. Toen ze naar boven zwom zwom hij haar achterna. Hij ging zich nu nog niet wreken, hij ging naast Bindy zitten en keek naar zijn spiegelbeeld in het water. "Moet je nou kijken ik ben een zeemonster." Lachtte hij, "Nou ja een meermonster dan wel." Hij haalde er een sliert uit en liet hem voor Bindys' neus bungelen, "Hoeveel heb jij er zowat in een keer in je hand kunnen nemen?" Hij greep in zijn haar en haalde er een boel slietjes uit, maar ze bleven maar komen.

Bindy wachtte tot Andrew uit het water kwam. Toen hij bovenkwam, schoot ze in de lach. Hij zag er net uit als Medusa, die vrouw met slangen als haar. Ze schoof een beetje op zodat hij naast haar kon zitten. Ze schoot weer in de lach toen hij begon over monsters, ze zei: 'Een monster was je al, nu ben je alleen wat groener.' Ze keek naar de sliert die Andrew voor haar neus hield en antwoordde: 'Nu ik het zo zie, waren het er best veel. Ik heb dan ook lange vingers.' Ze lachtte weer.

Sorry ik dacht dat ik als laatste had gereageerd

"Heb jij lange vingers? Dat moet ik tcoh niet figuurlijk nemen." Hij lachtte en deed alsof hij haar een knuffel gaf, toen gooide hij een sliertje in haar nek. "Sorry, dat was best gemeen." Hij nam het sliertje terug en gooide hem achter haar. Hij vond het best wel leuk haar te knuffelen, toch wilde hij haar niet zoenen. Uit angst om haar af te schrikken net zoals bij Than, hij zuchtte en trok zich weg, hij toverde een fake glimlach op zijn gezicht.

Bindy lachtte: 'Nee, ik bedoelde het letterlijk.' Toen Andrew haar een knuffel gaf, schrok ze. Maar toen ze iets glibberig in haar nek voelde, begreep ze wat Andrew had gedaan. Ze wou het sliertje uit haar nek halen maar Andrew was eerder. Ze keek hem verbaasd aan en zei: 'Jij moet je toch niet verontschuldigen. Ik zou mij moeten verontschuldigen, ik heb je een zeewier kapsel gegeven. En het was zeker niet gemeen.' Ze zag Andrew zuchten en zich weg trekken. Ze vroeg bezorgd: 'Is er iets?'

Andrew keek haar aan en schudde zijn hoofd, "Nee hoor..." Hij stopte even en dacht na, "Ik ben gewoon bang dat je zou denken dat ik niet zoals Than ben..." Een betere uitleg kon hij er niet aan geven. En veel had hij ook niet te zeggen, maar dat was wel waar hij bang voor was, dat hij haar vertrouwen zou verliezen...