Alone or maybe not [Open]

Rae had het nooit prettig gevonden in de schaduw, tot die ene dag. Eerst had ze het verschrikelijk gevonden, maar nu? Eigelijk best fijn. Nu hield ze van de schaduw en zocht ze hem telkens op. Daarom was ze naar het bos gelopen om gewoon maar even te gaan wandelen. Kijken of ze nog iemand tegen kwam. Een vampier, een wolf of nog beter een mens... Rae had nog nooit iemand gebeten en eigelijk schaamde ze zich daarvoor. Kon je je dan nog wel een vampier noemen? vroeg ze zich af? Zoveel vragen en ze had niemand meer om ze aan te stellen. Een traan gleed zachtjes over haar wang. In haar eigen land was ze verstoten ze had rongezworven net zolang tot ze Lunaria had bereikt. Hier kende ze niemand, en wat haatte ze alleen zijn.

Rae zoch een boom waar ze lekker in de schaduw op kon gaan zitten. Toen ze er maar geen vond besloot ze in een boom te klimmen. Dat kon ze wel daar was ze lenig genoeg voor. Zachtjes tikte ze met haar voet op de boom. Kwam er nu maar iemand, het maakte haar niet uit wie. Ze zuchte klom nog hoger in de boom en ging weer verder met tikken. Tik tik als het tikken van een klok, waar je naar luistert als je al door moet wachten.

Eindelijk hoorde Rae voetstappen ze boog zich voorover en keek, maar zag niets. Ze zuchte blijkbaar had ze het zich toch verbeeld. Maar even later hoorde ze echt iemand aan komen lopen. Ze zette zich af en sprong met een gekke kreet uit de boom, vlak naast het gene wat daar liep...

Bos. Eindelijk die heerlijke dennengeur en nog beter de schaduw. Ze was naar het bos gegaan in de hoop dat ze een andere vampier tegen kwam die wat meer wist over vampieren dan zij. Maar hoe weet je of iemand een vampier is? je kan toch niet zomaar aan iemand vragen: Hoi ben jij een vampier? Ik wel, O jij ook nou gezellig tot ziens! BAM!!! Ineens ploft er iemand naast Price neer. O Mijn God! Dat meisje was lijkbleek en Price zag kleine hoektandjes toen het meisje naar haar glimlachte.

Rae glimlachte vrolijk naar het meisje dat voor haar stond. 'Hoi ik ben Rae' zei ze grijnzend. Ze stak haar hand uit terwijl ze het meisje van top tot teen bekeek. Ze zag er aardig uit rode haren, roden ogen en kleine hoektandjes. Niet dat zij zich snel een profesional zou noemen het meisje zag er best wel jong en dom uit. Dus kon Rae het niet nalaten om een beetje op te scheppen. 'Hoe heet jij?' vroeg ze nieuwschierig terwijl ze van boom naar boom zichzagde. Ze zag een tak hangen een halve meter hoger dan het meisje en vlak naast haar. Rae nam een sprintje en pakte de tak vast slingerde er even aan en hees zich toen op. Van af de tak vuurde ze nog meer vragen op het meisje af. 'Hoe oud ben je?' 'Ben je al lang een vampier?' 'Vind je het leuk om een vampier te zijn?' Ze gaf het meisje amper tijd om te andwoorden, maar stilletjes lachte Rae daarom. Ze liet zich uit de boom glijden en keek het meisje lang aan.

'Hoi ik ben Price en 17 jaar' Zei ze. Ze was wel een beetje verlegen maar ze vroeg wel hoe oud Rae zou zijn. Price was echt heel blij eindelijk een vampier die ongeveer van haar leeftijd was te ontmoeten. Het meisje had mooie blauwgrijze ogen. Eigenlijk had ze geen idee wat ze moest zeggen. dus ze ging maar vragen of ze wat vragen mocht stellen over vampieren want ze was nog maar een paar dagen vampier....

'19' zei Rae brutaal. 'Niet zo verlegen eh, Price.' Rae klom weer in de boom waar ze eerst had gezeten. 'Natuurlijk mag je vragen stellen, maar geef asjeblieft eerst andwoord op mijn vragen' zuchte ze geirriteert. Natuurlijk ze snapte dat je verlegen kon zijn en dat je zelf vragen wilde stellen. Maar het had haar altijd al geirriteert dat je geen andwoord gaf op haar vragen. Maar toen ze nog een keer naar het verlegen gezicht van Price keek vergaf ze het haar weer. 'Nou laat ook maar het boeit ook niet zo veel, wat wou je vragen?' vroeg ze nu geintreseert. Ze sprong uit de boom en keek om zich heen ze zag een boom waar genoeg plek in was voor 2 mensen. Vlug pakte ze de hand van Price en trok haar erheen. 'Kom we gaan daar zitten' zei Rae. Plotseling schalde het gehuil van een wolf door het bos. Een rilling ging over Rae's rug en ze vroeg 'Heb je al kennis gemaakt met de wolven?'

Dat ze 19 is ze ziet er veel ouder uit. Waar zou ze mee moeten beginnen want ze vond het wel leuk om vampier te zijn maar ook weer niet en ze had ook geen idee hoe ze dat zou moeten uitleggen.'Ja ehhm...' gelukkig ik hoef niet te antwoorden. 'Nou ik wilde weten....' Wilde Price zeggen maar toen hoorde ze ineens wolvengehuil. Wat zouden ze moeten doen? Price ging achter Rae staan. 'Nee, nog niet zijn ze gevaarlijk?

Rae lachtte toen Price zich achter haar verstopte. Natuurlijk ze was ouder langer vampier en daardoor wijzer maar toch, het bleef raar. 'Rustig maar Price die wolven zijn hardstikke verweg en anders kunnen we ze altijd horen aankomen' Ze draaide zich om naar Price 'Ik neem aan dat je ook wel een beetje kunt rennen?' Rae lachte en mompelde: 'ja natuurlijk kun je dat kunnen natuurlijk alle vampiers.' Toen stelde Price een vraag, Rae dacht even na over het andwoord en zei toen: 'Ja, gevaarlijk zijn ze wel, ze kunnen je vermoorden.' Ze keek naar het gezicht van Price en hoopte dat ze niet al te bang werd daarom zei ze: 'Als ze je aanvallen kun je 2 dingen doen, terug vechten of vluchten. Als je terug vecht probeer ze dan te bijten, daar kunnen ze niet tegen. Maar laat ze nooit bij je nek want daar kunnen ze jou pakken.' Ze knikte en dacht na. Ja gevaarlijk, Nee tegevaarlijk. Plotseling vroeg Rae 'Waar kom je vandaan, en waar woon je?'

Waarom lacht ze nou ik wist toch ook niet dat wolven ongevaarlijk waren. 'Wat denk jij nou? ik niet kunnen rennen straks een wedstrijdje doen?' Zei Price brutaal. 'Ik kom uit Frankrijk en Ik woonde bij mijn ouders maar mijn moeder stierf op mijn zesde ik weet niet waardoor en mijn vder ging een paar dagen geleden dood toen hij onder een trein kwam.' 'En waar kom jij vandaan en waar woon je? 'Ehhm ik heb nog één vraagje.' 'Kunnen wolven en vampieren vrienden worden?'

Wedstrijdje doen?' Rae giechelde. Eindelijk was iemand is brutaal tegen haar in de plaats van andersom. 'Oke, is goed' andwoorde ze en ze keek Price aan. Ze zei wat en Rae luisterde aandachtig. 'Zo zo, Frankrijk helemaal!' 'beau pays, je suis une fois été.' 'Mijn Frans is niet zo heel goed dus ik hoop dat je me kan verstaan.' Rae lachte, vroeger op school had ze frans gehaat. Maar de leraar was zo streng dat niemand durfde te spijbelen.' Toen Price weer wat vroeg dacht ze even na. 'Ik kom van een eiland je aan de noordkust van Lunaria, en waar ik woon?' 'Loop je mee dan laat ik het je meteen zien?' Rae sprong alvast uit de boom en wenkte Price. 'Kom, laten we gaan!'

-Wat vind je van m'n plaatje? Zelf bewerkt met photofiltre. Was een normaal meisje

'Yes eindelijk kan ik met iemand rennen.' Dacht Price. Price had best wel zin om mee te gaan dus ze zei: 'Oké, welke kant op?'

Vet plaatje! leuk dat ie ook in zwart wit is en dan rode ogen heeft

Rae lachte, gelukkig ze ging mee. Ze trok Price mee en zei: 'kom mee, naar het oude dorp!' Bijna alle huizen daar zijn vervallen en kapot, maar een paar zijn nog helemaal mooi en goed en daardoor is het voor mij een prima plek om te wonen, in iedergeval is het beter dan in het bos slapen.' Rae begon te rennen en sleurde Price mee, maar na een poosje rende ze allebei zelf en kwamen ze bij het dorp aan. Rae wees haar huis aan en lachte: 'Kijk daar woon ik.' Ze wees op een klein wit huisje met rode luiken met een klein tuintje. Liep er naar toe en opende de deur voor Price.

-Ik open het nieuwe topic in het verlaten dorp