The place [open]

Ze liep op de plek. Op de plek waar haar vader haar had gebeten. Op de plek waar haar vader haar had gebeten en een ongeluk kreeg. Haar moeder was al vanaf haar zesde dood. Inmiddels is Price al 17. Ze denkt nog veel aan haar vader. Eerst deed hij heel aardig en zei hij dat hij van haar hield. Maar die dag op haar 17e verjaardag. Hij nam haar mee naar deze spoorweg. Ze vroeg waarom ze hier waren. Omdat er hier wat was gebeurd met hem en haar moeder. En hij zou het zelfde doen als bij haar moeder maar dan nu bij price. Price vertrouwde het niet helemaal. Toen.... toen gebeurde het hij pakte Price vast en beet haar in haar nek. Het lukte hem bijna niet om te stoppen met bijten maar met al zijn wilskracht duwde hij haar van haar af. Net op het moment dat er een trein aankwam.

Sinds dat moment is Price dus een vampier. Enerzijds baalt ze er wel van. Maar toen Price klein was had ze al intresse in vampieren. Ze las grote dikke boeken die vroeger van haar vader waren. Tsja nu snapt ze wel waarom de vader van Price al die boeken had die zogenaamt van vroeger waren. Waren haar ouders maar niet dood. Ze had zoveel meer willen weten over vampieren.

Dyla ontwaakte onrustig. Ze had een nachtmerrie gehad over de vampieren. Nu ze goed wakker was begreep ze meteen waarom, er was een vampier in de buurt. Dyla's neusfje pikte de geur snel op. Terwijl ze driftig snuffelde glipte ze lenig de wagon uit. Gelukkig rook ze geen bloed want dan was er wat mis. Ze stak haar hoofd om de hoek van de wagon. Nu zag ze de vampier ook. Een wijfje nog niet heel groot maar al wel een berdeiging voor haar. Want hoe kon je nou verwachten dat zij Dyla nog maar 3 lentes jong al een hele vampier aan zou kunnen? Bovendien had ze geen flauw idee wat ze moest doen. Hier blijven staan kon ook niet maar naar het wijfje toelopen zou vast te gevaarlijk zijn. Nerveus kwispelde Dyla en uit wanhoop stak ze haar snuit in de lucht en huilde. Als het wijfje haar nu nog niet opgemerkt had dan zou er wel iets mis zijn. Dus nam Dyla de gok en stormde ze op het wijfje af.

Ze opende haar bek en beet het wijfje hard in haar been, maar zou het wel genoeg zijn?

Price dacht even dat ze wat hoorde. Zachte tikjes. Dierenpoten. Een wolf! Vlug keek ze om zich heen en net op dat moment besprong een wolf haar. Au! De wolf bijt in de been van Price. Wat moet ze nu doen wat gebeurd er met een vampier als ze word gebten door een wolf. Au! er trekt een scheut pijn door haar been. Ze wil vloeken op de wolf maar.... hij kijkt, het lijkt wel of hij iets van haar wil. Net alsof hij net als haar afwacht wat er gebeurd. Price stapt op de wolf af. Ze wilde hem een aai over zijn kop geven. Was hij bang? bang voor haar? Zou een vampier eigenlijk bevriend kunnen raken met een wolf? Ze probeerde het. Ondertussen mompelde ze wat van: stil maar ik doe je niets...

Dyla schrok toen ze merkte dat zijn beet het wijfje niet veel deed. Ze sprong achteruit en kefte. Zodra het wijfje haar hand naar Dyla uitstak dacht ze even na. Toen beet Dyla hard in de hand van het wijfje. Die mompelde iets maar natuurlijk verstond Dyla het niet. Dom wijfje. Dyla liet haar los en sprong tegen de vampier op. Probeerde haar in haar schouder te bijten wat maar net lukte. Ze beet in de zacht stof van een T-shirt maar vervolgens in vlees en bloed. Dyla liet weer los en jankte wanhopig. Was haar roedel er nou maar. Het viel Dyla op dat het wijfje niets terug deed. Was ze dan zo jong om niet te weten hoe de strijd tussen de vampieren en wolven er uit zag. Op Dyla's eerste dagen was haar al goed ingeprent dat ze uit de buurt van Vampieren moest blijven, omdat die haar konden doden. Ze had zich er niks van aangetrokken, tot dat de dag kwam dat de Vampieren haar ouders hadden vermoord. Van af die dag voelde Dyla haat tegen de Vampieren. Ze kefte en beet nog is in het been van het wijfje.

Er prikte tranen in de ogen van Price. Blijkbaar konden wolven en vampieren dus geen vrienden worden. Ze rende naar de dichstbijzijnde boom en klom er in. Eenmaal in de boom barste ze in tranen uit. Het viel haar soms ook heel erg tegen om vampier te zijn. Price hd er helemaal niet aan gedacht dat ze gewond was. Ze keek naar wat die wolf haar allemaal had aangedaan. Twee beten in haar been, een in haar hand en een in haar schouder. maar waarom waarom beet hij haar. Opnieuw voelde Price een ijskoude traan langs haar wang glijden.

Verkeerde account, sorry!!!

Dyla was op de grond gevallen toen het wijfje naar de boom rende. Snel krabbelde ze overeind en rende ze achter het wijfje aan. Maar die was al in de dichts bijzijnde boom geklomen. Dyla probeerde in de boom te klimmen maar tevergeefs. Ze huilde lang en hard en drentelde rond de boom heen en weer. Plots vond ze het raar dat haar ouders door de vampieren gedood waren. Je kon ze makelijk pakken en ze deden niks terug, sterker nog: ze vluchten. Dyla werd er gewoon boos over waren dit de lafaards die haar ouders hadden vermoord. Ze probeerde nogmaals in de boom de boom te klimmen, toen ze bijna boven was viel ze. Hard kwam Dyla op een steen vlakbij de boom te recht. Een keiharde dreun klonk in haar hoofd. Ze rolde nog even over het gras in een poging om op te staan maar toen werd het zwart. Dyla was bewusteloos...

O Mijn God! die wolf probeerd in de boom te komen. Price werd eigenlijk een beetje bang. Ze deed haar ogen maar dicht. BAM!!! Price keek recht naar beneden en zag daar de wolf zacht jankend op de grond liggen.

Price sprong uit de boom en ze voelde pijnlijke steken door haar lijf gaan. Ze wist dat het gevaarlijk was maar ze moest naar een roedel toe.

In de verte hoorde ze gehuil. Ze rende maar op het geluid af. Ja, Price is dichtbij. Price hoorde achter zich gegrom vlug draaide ze zich om. Wolven. Ze rende terug in de richting van de spoorweg. BAM!!! Price struikelde over een steen. Ze probeerde op te staan maar daar dook al een wolf op haar nek Price duwde hem weg en stond op. Ze keek de wolf waarvan ze dacht dat het de leider was recht in z'n ogen en rende weer verder in de richting van de gewonde wolf. Ah daar is de spoorweg maar de wolf hij is weg. Snel klimt Price in een boom maar Price was vergeten dat wolven heel goed in bomen kunnen klimmen. Snel roept ze nog HELP! in de hoop dat de geownde wolf dat snapt en haar misschien kan helpen.....

Het leek als of Dyla op een ship lag alles wiebelde heen en weer. Haar hoof was zwaar en nat. Lichtjes rook ze de geur van bloed. Ze probeerde haar plakkerig ogen open te doen en keek rond. Ze dacht diep na over wat er was gebeurt maar plots was denken zo vermoeiend. Toen tolde alles en viel ze weer in een groot zwart gat.

Weer werd ze wakker deze keer ging het wat beter. Ze kon helder nadenken en deed dat ook. Ze was gewond dat wist ze, ze moest weg voor de de vampier terug kwam. Ja de vampier was weg. Dyla kon de boom niet zien want ze was te moe om haar kop te bewegen. Maar ze rook de geur van de vampier niet meer. Plots schalde wolvengehuil door het bos. Ze jankte en probeerde overeind te komen. Ze had geen roedel en andere wolven zouden haar zeker vermoorden. Met veel moeite stond ze wiebelent op haar poten en wankelde ze naar een van de wagons die op het oude spoor stonden. Ze vond er een waar de deur open was en sprong er in. Ze ging lekker liggen en viel in een diepe slaap.

In een paar tellen was Dyla wakker. Ze hoorde wolven nu vlak bij. Ze hoorde geschreeuw en geblaf en ze rook dat de vampier terug was. Snel stond ze op, door haar slaap was ze weer goed ter been en had ze nieuwe energie. Ze sprong de wagon uit en belande zacht op de natte aarde. Ook dat nog: de regen viel met bakken uit de lucht. Zachtjes trippelde Dyla naar de hoek van de wagon en keek. De roedel wolven stond tegen over het vampieren wijfje en stonden klaar om haar te bespringen. Hoe kwam de roedel hier? vroeg Dyla zich af. Had dat meisje ze gehaald? Maar waarom dan? Om Dyla te helpen? Steeds meer vragen kwamen op in haar hoofd, ze dacht diep na. De wolven zouden de vampier verslaan dat was logish, ze zouden haar ruiken en daarna te pakken nemen. Ze had 2 keuzes, weglopen of vechten. Ze keek naar het meisje dat hulpeloos om hulp riep. Dyla haate vampieren, maar deze leek zo slecht nog niet. Ze aarzelde niet langer, sprong voor de vampier die inmidels op de grond gevallen was en Gromde boos: 'Nu weg gaan, of ik pak jullie!' kefte ze boos naar de leider. Ze sloot haar ogen en opende ze weer nu zouden ze haar vast gaan pakken, ze wachtte af op de beslissing van de roedel.

Price dacht dat de wolf niet meer zou komen maar ze dacht dat ze iets hoorde voetstappen in die wagon daar. GRRRRRR daar sprong de wolf voor haar neer. Price snapte het nu niet meer eerst beet hij haar, was hij gewond en nu beschermd hij haar. De roedel snapt het blijkbaar ook niet. Waarschijnlijk denken ze:'Waarom beschermd hij haar?''Wat heeft die vampier met die wolf gedaan.'

'Wie ben je?' vroeg de leider van de roedel argwaanend aan Dyla. 'Dyla' gromde ze. 'En waarom bescherm jij een vampier Dyla?' zei de leider nu boos. 'Ze..ze' stotterde Dyla. 'Ze heeft geen kwaad in haar zin.' 'Ze heeft jullie gehaald om mij te helpen!' Eigelijk wist ze dat zelf niet eens. Maar waarom zou een vampier anders een roedel wolven achter zich aan laten rennen. 'Helpen, waarmee' snauwde de leider. Hij kwam een aantal passen dichterbij en ze bekeek hem goed. Zwart met amber kleurige ogen, en erg sterk. 'Ik was... eh ben gewond' antwoorde Dyla zachtjes. 'Dat zie ik' grijnsde de zwarte wolf 'Vampieren moet je doden, en als iemand die beschermt moet die ook maar dood.' Hij kefte kort als een soort lachje. 'En je bent nog gewond ook!' Dyla zag dat de roedel zich klaar maakte om aan te vallen. Ze keek om naar de vampier en zag dat die was opgestaan. Ze jankte stilletjes en hoopte dat de vampier haar voorbeeld zou volgen. Toen de zwarte wolf op hen afsprong zette ze het op een lopen...

Price wist niet wat ze moest doen ze liep een stukje naar achter want de wolven wilden de wolf aanvallen. De wolf rende zo hard als ze kon weg. Help! Nu wilde ze haar aanvallen! Ze Pakte een dikke tak die naast haar lag en ging rechtop staan. Voor de grap gromde Price even. Een van de wolven sprong op haar af en hapte naar haar nek. Price sloeg hem weg met de stok. Snel rende ze achter de wolf aan.

Dyla merkte dat de vampier niet achter haar aankwam. Ze vond het wel jammer, maar aan de andere kant kon het haar niet zoveel schelen. Zodra ze zich in het bos bevond draaide ze om. De vampier kwam toch achter haar aan. Samen rende ze een stuk maar de vampier wel 10 meter achter Dyla. Verder zou ze haar niet laten komen. Dyla begon moe te worden en was het zat. Plots ging ze naar link tussen al dat rechtdoor rennen. Gelukkig rende de vampier door, en Dyla hoopte dat ze nooit meer een vampier zou zien. Ze rende verder maar nu op een drafje op naar een andere plek.

-Topic gesloten!

Ehhm Ianthe maar je mag toch niet bepalen wat anderen doen????? Want je zegt nu dat ik door ren.